Bir meyve ağaçtan düşerse yere çarptığı noktadan çürümeye başlar.
Bunun neden böyle olduğunun bilimsel bir açıklaması vardır, muhakkak, ama ben bilmiyorum.
Beni ondan sonrası ilgilendiriyor.
Ağaçtan düşen iki limonu yerden alıp eve getiriyorum ve mutfak masasının üzerine koyuyorum.
Benim evde mutfak masası -Edip Cansever’inki gibi- üzerine herhangi bir şeyin konabileceği bir yerdir.
Şu anda, mesela, üzerinde bu yazıyı yazmakta olduğum bilgisayar dâhil şunlar var: Arabamın anahtarı, tükenmez kalem, kol saatim, vantilatörün uzaktan kumandası, arasında tükenmez bir kalem olan not defterim, tuzluk ve karabiberlik, zeytin kabı, mandalina ve shea yağlı organik cilt kremi, birisi bu yazıya ilham kaynağı olan iki limon, başka bir cilt bakım kremi, üzerinde şapkam olan bir kâğıt mendil kutusu, üzerinde tükenmez kalemi ile ikinci bir not defteri, organik harnıp pekmezi, içinde hardal, tuz, bal vs bulunan bir tabak, cepte taşınabilecek bir paket kâğıt mendil ve bir tepsi içinde tohumları ayıklanmak üzere sökülmüş kuru arpa çiçekleri.
Dönelim limona.
Limon çürümeye başlarken üzerine meyve sinekleri konmaya ve yıpranmış yerinden başlayarak onu yemeye başladılar.
Bu sinekler benim için büyük bir merak konusudur.
Bereli limon masanın üzerinde belirinceye kadar neredeydiler, mesela? Limonun masanın üstünde olduğunu nasıl öğrendiler?
Ama konum bunlar da değil.
Konum, doğanın sahip olduğu muazzam temizleme mekanizmasıdır.
Ömrünü tamamlamış bütün canlı şeyleri yok eden bir başka canlı veya kimyasal bir süreç var.
Demir paslanacak, odun çürüyecek, süt kesilecek, peynir küflenecek, çimento dökülecek...
Öldürülüp yola atılmış yılanı veya arabanın çiğnediği kirpiyi kargalar ve karıncalar yiyecek.
Aslandan artakalan ceylan akbabalara ziyafet olacak.
Kargaları, karıncaları, aslanları ve akbabaları da bekleyen benzer düzenlemeler var.
Her şey ama her şey, sonunda onu meydana getiren atomlara bölünecek, başka canlılar için hammadde olacak.
Limon babında bu süreçleri başlatan sinekler ve çürüme olgusudur. Limonu olduğu yerde bıraksam ve sinekleri rahatsız etmesem -ki etmiyorum- sinekler ve çürüme onu masanın üstünde bir leke oluncaya kadar tüketmeye devam edecek. Sinekleri kuşlar yiyecek. Kuşları...
Eğer limonu toprakta bıraksaydım olduğu yerde küflenecek ve onu meydana getiren ağaç için gübre olacaktı.
Hiçbir şeyin çürümediği, paslanmadığı, küflenmediği veya başka bir şekilde un ufak olmadığı bir dünya olamazdı.
Doğanın yaptığı hem kendini temizlemek hem de işini görmeye devam etmek için hammadde yaratmaktır.
Ben -bütün canlılar gibi- hem benim hem de beni meydana getiren atomlar. Ben kendime ait olabilirim ama beni meydana getiren atomlar benim değil. Onlar bana verildikleri gibi, başka maksatlar için kullanılmak üzere, geri alınacaklar.
Ben öleceğim ama yaşam devam edecek.
Bununla bir sorunum yok.
