Kırmızı siyah bir böcek. Çömelip bakınca iki tip olduğunu görüyorum. Birinin sırtında, yukarıdan aşağıya üç çizgi var: Kırmızı, siyah, kırmızı.
Diğeri, kırmızı siyah kare ve üçgenlerden bir desen taşıyor. Doğanın ressamlığı ve kusursuz zevki her zaman hayranlık uyandırıyor. Her bir yaratık daha güzel olamayacak kadar güzel.
Bahçede ilk defa rastlıyorum bu böceklere.
Herhalde içlerinden biri keşfe çıktı, buralardan geçerken irisleri gördü, tadına baktı, ve bağırmaya başladı: Koşun, koşun, iyi kalpli bir amca iris ekti, zehir de kullanmıyor, koşun, ziyafet var!
Tomurcukların suyunu emiyorlar. Açılan çiçeklerin içine doluşup solduruncaya kadar yiyorlar. Çiçeğin kusursuz güzelliğini bozuyorlar.
Bu da benim hoşuma gitmiyor.
Dün onları ellerimle temizlemeye çalışırken irislere gerilmiş örümcek ağları gördüm. Ağlardan birinde siyah kırmızı iki böcek debeleniyordu. Birinin üzerinde küçük bir örümcek vardı.
Dünyanın hali, böyle işte. Kırmızı siyah böcek irisi yiyor, örümcek kırmızı siyah böceği yiyor, sayısız yaratık örümceği yemek için sırada bekliyor.
Yumuşak ve protein dolu olduğu için, örümcek, kuşlar, kertenkeleler, kırkayaklar, akrepler, çamur arıları için ağız sulandırıcıdır. Çamur arıları yakaladıkları örümcekleri bayılttıktan sonra, yumurtalarını bıraktıkları minik çamur kovanlara yerleştirirler. Yavru arılar yumurtadan çıktıktan sonra örümceği yemeğe başlar.
Çamur arılarının da sayısız düşmanı, düşmanlarının da sayısız düşmanı var.
Doğada her canlı başka canlılar için yemdir. Gaddar bir yöntem gibi görünüyor ama başka yol yok. Dünyanın kaynakları kısıtlı. Her canlının bir başka canlının gıdası olması dahice bir idareli kaynak kullanımıdır.
Bu yöntemin başka avantajları da var. Sadece, başkaları tarafından yenmeme becerisi gösterenler, yani en güçlü, akıllı ve hızlı olanlar, çiftleşip çoğalabilir. Bu da yeni nesillerin en güçlülerden gelmesini sağlar. Bir başka faydası cinslerin aşırı çoğalmasını önlemektir.
Doğada tekel yok.
Doğa çokluk ve çeşitlilik sever. Yaşamın devamının güvencesi bundadır. Hiçbir yaratık, dünya kaynaklarını tekeline alıp, diğer canlıların yaşama hakkını ve alanın ortadan kaldıramaz. Buna izin yok.
İnsan özel izni varmış gibi davranıyor ama bu ölümcül bir yanılgıdır. İnsan doğanın kuralını anlayacak kadar akıllı, anladığını uygulayamayacak kadar aptaldır. Er geç, şişman göbeğini ve bankadaki paralarını geride bırakıp dinozorların yanında yerini alacak.
Bu arada, ben, gücümü kırmızı siyah böceklerden değil irislerden yana kullanıyorum, gördüklerimi ezip yok ediyorum. Ama biliyorum ki bu savaşım ümitsiz. Ben irislerden yanayım ama doğa kainatta en az bulunan şey olan hayattan yanadır. Hem irisleri yaşatacak, hem siyah kırmızı böcekleri.
Ne yaparsam yapayım.
Diğeri, kırmızı siyah kare ve üçgenlerden bir desen taşıyor. Doğanın ressamlığı ve kusursuz zevki her zaman hayranlık uyandırıyor. Her bir yaratık daha güzel olamayacak kadar güzel.
Bahçede ilk defa rastlıyorum bu böceklere.
Herhalde içlerinden biri keşfe çıktı, buralardan geçerken irisleri gördü, tadına baktı, ve bağırmaya başladı: Koşun, koşun, iyi kalpli bir amca iris ekti, zehir de kullanmıyor, koşun, ziyafet var!
Tomurcukların suyunu emiyorlar. Açılan çiçeklerin içine doluşup solduruncaya kadar yiyorlar. Çiçeğin kusursuz güzelliğini bozuyorlar.
Bu da benim hoşuma gitmiyor.
Dün onları ellerimle temizlemeye çalışırken irislere gerilmiş örümcek ağları gördüm. Ağlardan birinde siyah kırmızı iki böcek debeleniyordu. Birinin üzerinde küçük bir örümcek vardı.
Dünyanın hali, böyle işte. Kırmızı siyah böcek irisi yiyor, örümcek kırmızı siyah böceği yiyor, sayısız yaratık örümceği yemek için sırada bekliyor.
Yumuşak ve protein dolu olduğu için, örümcek, kuşlar, kertenkeleler, kırkayaklar, akrepler, çamur arıları için ağız sulandırıcıdır. Çamur arıları yakaladıkları örümcekleri bayılttıktan sonra, yumurtalarını bıraktıkları minik çamur kovanlara yerleştirirler. Yavru arılar yumurtadan çıktıktan sonra örümceği yemeğe başlar.
Çamur arılarının da sayısız düşmanı, düşmanlarının da sayısız düşmanı var.
Doğada her canlı başka canlılar için yemdir. Gaddar bir yöntem gibi görünüyor ama başka yol yok. Dünyanın kaynakları kısıtlı. Her canlının bir başka canlının gıdası olması dahice bir idareli kaynak kullanımıdır.
Bu yöntemin başka avantajları da var. Sadece, başkaları tarafından yenmeme becerisi gösterenler, yani en güçlü, akıllı ve hızlı olanlar, çiftleşip çoğalabilir. Bu da yeni nesillerin en güçlülerden gelmesini sağlar. Bir başka faydası cinslerin aşırı çoğalmasını önlemektir.
Doğada tekel yok.
Doğa çokluk ve çeşitlilik sever. Yaşamın devamının güvencesi bundadır. Hiçbir yaratık, dünya kaynaklarını tekeline alıp, diğer canlıların yaşama hakkını ve alanın ortadan kaldıramaz. Buna izin yok.
İnsan özel izni varmış gibi davranıyor ama bu ölümcül bir yanılgıdır. İnsan doğanın kuralını anlayacak kadar akıllı, anladığını uygulayamayacak kadar aptaldır. Er geç, şişman göbeğini ve bankadaki paralarını geride bırakıp dinozorların yanında yerini alacak.
Bu arada, ben, gücümü kırmızı siyah böceklerden değil irislerden yana kullanıyorum, gördüklerimi ezip yok ediyorum. Ama biliyorum ki bu savaşım ümitsiz. Ben irislerden yanayım ama doğa kainatta en az bulunan şey olan hayattan yanadır. Hem irisleri yaşatacak, hem siyah kırmızı böcekleri.
Ne yaparsam yapayım.
